रोमी गौचन थकाली, नेता, नेपाली कांग्रेस एवम् पूर्वमन्त्री

संघीय लोकतान्त्रिक गणतन्त्रको संविधान घोषणा पश्चात भएको पहिलो संसदीय निर्वाचन, प्रदेश तथा स्थानीय तहमा नेपाल कम्युनिस्ट पार्टीको प्रचण्ड सफलता रह्यो । तर, कम्युनिस्ट भनिएको सरकारले करीव चार वर्ष आपसी झगडा, भ्रष्टाचारमा चुर्लुम्म डुबे ।

जनजीविकाका सवाल, कोरोनाभाइरसबाट आक्रान्त आम जनतालाई समय छदै भ्याक्सिनको सशक्त बन्दोबस्त गर्न चुके । सत्तासीन पार्टीको आन्तरिक झगडा र केपी ओलीज्यूको नेतृत्वको सरकारको ध्यान कहिले पनि संघीय ढाँचा अनुसारको कानून निर्माणमा सरासर बेवास्ता गरी कानून निर्माण नगरिँदा प्रदेश सरकार र स्थानीय सरकारलाई कमजोर अवस्थामा राखे, त्यो कार्य वर्तवान संविधानको अपहेलना हो ।

आफ्नो पार्टीको प्रचण्ड बहुमत हुँदा समेत कतिपय प्रदेशको नामाकरण गर्न समेत गर्न सकेका छैनन् । वर्तमान सरकारको शासनकालको प्रारम्भ देखिनै अधिनायकवाद चरित्र देखाउन थाल्यो । सञ्चार जगतलाई नियन्त्रण गर्ने मनशायले सञ्चार विधेयक, गुठी बिधेयक, न्यायालयलाई नियन्त्रण गर्ने, संवैधानिक निकायहरूको व्यापक दुरुपयोग र अवमूल्यन गर्ने कार्यले नेपालको नागरिक नै असली मालिक हुन् भन्ने संवैधानिक मान्यतालाई प्रधानमन्त्री केपी ओलीज्यूले धज्जी उडाई दिनुभयो ।

आम जनताको जनजीविकाको सवाल र नागरिक सर्वोच्चतामा वर्तवान सरकारबाट हेलचेक्राई हुँदा प्रारम्भमा प्रमुख प्रतिपक्ष दल पनि जनताको गुनासोको प्रमुख निशनामा रह्यो ।

यद्यपि पछिल्ला दिनहरूमा प्रमुख प्रतिपक्ष दल नेपाली कांग्रेसले आफ्नो भूमिकालाई सच्याइँ जनजीविकाको सवाल र संवैधानिक सर्वोच्चताको संघर्षमा थप सशत्त बनाएको छ । २०४६ सालपछिको परिवर्तन पश्चात ०५२ सालपछि माओवादी सशस्त्र आन्दोलन, शाहीकालको प्रत्यक्ष शासनकाल र ०६२/०६३ सालको जनआन्दोलनबाट २०७२ सालसम्म अन्तरिम संविधानबाट सञ्चालित हुनु पर्दा समेत नेपालले पूर्वाधार विकास, सञ्चार क्षेत्र, ऊर्जामा आत्मनिर्भर भै आसन्न केही वर्षभित्र ऊर्जा निर्यात गर्न सक्ने हैसियतमा प्रवेश गर्दै छौं । स्वास्थ्य र शैक्षिक क्षेत्रमा अभूतपूर्व विकास भए पनि यो क्षेत्र अत्यन्त महँगो भएको आम जनताको जायज गुनासोलाई बढीभन्दा बढी आम जनतालाई सम्बोधन गर्ने योजना परिमार्जन गर्नुपर्ने भएको छ ।

लोकतन्त्रको बहालीपछि अपत्यारिलो ढंगले भ्रष्टचारले संस्थागत रूप लिएको, समाजलाई चरम राजनैतिक विभाजन गरेको, दण्दहीनता बढेको, न्यायालयमा राजनैतिक प्रभाव मुक्त हुन नसकेको, राजनीतिक दल र नेताहरू समूह स्वार्थभन्दा माथि उठन नसकेको र राजनैतिक क्षेत्रमा राजनैतिक मूल्य,मान्यता र नैतिक चरित्र प्रायः शून्य भै डन र भ्रष्टाचारीहरूले संचालित गर्दै आएको जाएज आवाजहरू सुनिन आएका छन् ।

यी जायज आवाजहरूलाई राजनैतिक दल र नेताहरूको समय छँदै ध्यान दिन सकेनौ भने मात्र राजनैतिक दलहरू र नेताहरुकै कारण संघीय लोकतान्त्रिक गणतन्त्र संकटमा पर्नेछ । जनताको कारणले होइन ।

किनभने विश्वमा हालसम्म अंगिकार गरेको राज्य प्रणालीमा संघीय लोकतान्त्रिक गणतन्त्र नै बढी लोककल्याणकारी राज्य व्यवस्था मानिन्छ । यदि यसको ईमानदारीपूर्वक हामीले हामीलाईनै शासन गर्छौ र यसको संरक्षण गर्न सक्छौँ ।